- discrucio
- discrŭcĭo, āre, āvi, ātum
- tr. - écarteler sur une croix, torturer, tourmenter, martyriser.
- discrucior animi, Ter. : je me tourmente.
* * *discrŭcĭo, āre, āvi, ātum - tr. - écarteler sur une croix, torturer, tourmenter, martyriser. - discrucior animi, Ter. : je me tourmente.* * *Discrucio, discrucias, A quo passiuum, Discrucior, discruciaris, discruciari. Plaut. Cic. Estre fort tormenté.\Id quum tarde percipi videt, discruciatur. Cic. Il se tormente.\Discrucior animi, pro animo, more Graeco. Plaut. Je suis grandement tormenté en mon esprit.
Dictionarium latinogallicum. 1552.